غیرعادی نیست که گاهی بین ابروهایتان کمی درد احساس کنید. مثلاً ممکن است سرتان به در کابینت آشپزخانه خورده باشد و این قسمت سرتان آسیب‌دیده باشد. یا ممکن است دچار یک تحریک پوستی جزئی شده باشید. برخی از افراد ممکن است در ناحیه نزدیک ابروها، جوش‌ها یا عفونتی داشته باشند که باعث درد شده است. این آسیب‌ها و عفونت‌ها معمولاً با کمی برآمدگی در زیر پوست یا علائم دیگری از التهاب بافت همراه هستند؛ اما وقتی دردی بین ابروهایتان دارید که تکرار می‌شود و هیچ علامتی از عفونت و جوش وجود ندارد ممکن است چیزی در زیر ابروهایتان عامل این درد باشد.
عضلات پیشانی که در بالای ابرو هستند و کمک می‌کنند ابروها را بالا ببرید. عضله چین دهنده و چند عضله دیگر نیز با هم کار می‌کنند تا بتوانید ابروهایتان را پایین بیاورید. این عضلات متفاوت به پوست سر و عضلات گردن نیز مرتبط‌اند. ازاین‌رو هر چیزی که بر یکی از این عضلات اثر بگذارد می‌تواند بر ابرو نیز اثر بگذارد، مثلاً یک سردرد تنشی. سینوس‌ها دقیقاً بالای ابروها هستند، بنابراین یک عفونت سینوسی می‌تواند باعث درد بین ابروها شود. ضمناً مشکلات چشمی، درد عصب و التهاب عروق هم بر ناحیه ابروها اثر می‌گذارند.
درد ابرو ناشی از شینگلز (زونا)
احتمالاً در مورد ویروس آبله‌مرغان شنیده‌اید. آبله‌مرغان یک بیماری ویروسی مربوط به دوران کودکی است که باعث بثورات پوستی خارش‌دار در تمام بدن می‌شود و حتی با وجود واکسینه شدن هم ممکن است فرد به این بیماری با علائم خفیف دچار شود. وقتی این ویروس وارد بدنتان شود هرگز آن را ترک نمی‌کند و سال‌ها بعد ممکن است دوباره در بدن فعال شود و عارضه‌ای دردناک به نام شینگلز ایجاد کند؛ بنابراین این عارضه معمولاً در افرادی دیده می‌شود که بالای 50 سال دارند.
شینگلز (زونا) عفونتی مربوط به عصب و پوست است که می‌تواند باعث شود در نزدیکی ابروها احساس سردرد کنید. این بیماری معمولاً باعث یک راش پوستی دردناک می‌شود که مشابه آبله‌مرغان است. این راش در اطراف عصب موردنظر ایجاد می‌شود و تاول‌های جدیدی می‌توانند ظاهر شوند که یک هفته طول می‌کشد تا خوب شوند. برای درمان شینگلز، داروهای ضدویروس می‌توانند به زودتر خوب شدن کمک کنند.
درد ابرو ناشی از گلوکوما یا آب‌سیاه
شاید این طور به نظر برسد که گلوکوما فقط به کاهش بینایی مربوط است؛ اما این عارضه مزمن و پیش‌رونده با درد و فشار نیز همراه است. گلاکوما یک کورکننده خاموش است؛ چون در مراحل اولیه هیچ علامت قابل‌توجهی ندارد. این بیماری می‌تواند موجب ناهنجاری‌هایی در سیستم تخلیه چشم‌ها شود، بنابراین مایعات نمی‌توانند آن‌طور که باید تخلیه شوند و در نتیجه به عصب بینایی فشار وارد می‌کنند و به آن آسیب می‌زنند.
علائم گلاکوما به‌تدریج و آهسته ایجاد می‌شوند. در گلوکومای زاویه باز، نقطه‌های ریز کور در دید محیطی به وجود می‌آید. پیشرفت این بیماری بدون معاینه منظم چشم تشخیص داده نمی‌شود. گلوکومای زاویه بسته شامل حملاتی از درد در پیشانی، قرمزی چشم‌ها، تاری دید، دیدن رنگین‌کمان و هاله‌های نور می‌شود.
داشتن ریسک فاکتورهای گلاکوما می‌تواند احتمال ابتلا به این بیماری را بالا ببرد، مثلاً سابقه این بیماری در خانواده، سن بالای 40 سال، نزدیک‌بین یا دوربین بودن، داشتن دیابت یا میگرن و داشتن فشارخون بالا. درمان گلاکوما شامل داروهایی برای کاهش فشار چشم، درمان با لیزر برای تخلیه مایعات و عمل جراحی برای باز کردن مجرای تخلیه می‌شود.
درد ابرو ناشی از شریان گیجگاهی
عضلات صورت شما دارای رگ‌های خونی متعددی هستند. وقتی در تأمین خون در این رگ‌ها مشکلی پیش می‌آید، معمولاً درد ایجاد می‌کند. درد ابرو می‌تواند علامتی از آرتریت گیجگاهی باشد که به التهاب رگ‌های خونی در گردن، صورت و بالاتنه مربوط می‌شود. باریک شدن شریان‌های گیجگاهی باعث سردرد، فک درد، مشکلات بینایی، درد عضلانی و دردناک شدن ناحیه ابرو و شقیقه می‌شود. تب و خستگی هم می‌تواند در این عارضه وجود داشته باشد.
به گزارش وب گاه تبیان، علت این بیماری به‌راحتی شناخته نمی‌شود اما می‌تواند ناشی از واکنش‌های خودایمنی توسط خود بدن باشد. همچنین گفته می‌شود افرادی که دچار پلی‌میالژیاروماتیکا هستند ممکن است به این عارضه دچار شوند. این عارضه قابل‌درمان نیست، بنابراین علائم باید کنترل شوند تا کیفیت زندگی بیمار بهتر شود. استروئیدها معمولاً برای کنترل التهاب تجویز می‌شوند. سایر داروها نیز برای این هدف وجود دارند. توصیه‌های دیگر شامل ترک سیگار و الکل، ورزش منظم و روزانه و مصرف ویتامین‌ها می‌شود.